środa, 29 czerwca 2016

Uprawa ogórków


Uprawa ogórków - kiedy i jak wysiewać nasiona?

Odpowiednia pora do wysiewu nasion ogórka, to druga połowa maja. Po 15 maja, czyli po zimnych ogrodnikach i zimnej Zośce, nie ma już ryzyka wystąpienia przymrozków i gleba będzie szybko nagrzewać się. Zagony można dodatkowo przykryć agrowłókniną, która chroni przed jej wychłodzeniem i zapewnia odpowiednią temperaturę do kiełkowania nasion.
siewka ogórka fot. Emilian Robert Vicol Pixabay Public Domain CC0
siewka ogórka fot. Emilian Robert Vicol Pixabay Public Domain CC0
kwiat ogórka fot. Emilian Robert Vicol Pixabay Public Domain CC0
kwiat ogórka fot. Emilian Robert Vicol
Pixabay Public Domain CC0
liście ogórka fot. Stefan Schweihofer Pixabay Public Domain CC0
liście ogórka fot. Stefan Schweihofer
Pixabay Public Domain CC0
Ogórki to rośliny silnie rozrastające się, dlatego przy wysiewie nasion trzeba zastosować odpowiednią odległość między rzędami (około 70-120 cm) i w rzędach (co ok. 15 cm). Radzimy wysiać w jednym miejscu 2-3 nasiona, a po wyrośnięciu zostawić tylko najsilniejszą roślinę.

Gleba i stanowisko dla ogórka

Wysiew nasion ogórka proszę zacząć od przygotowania odpowiedniego miejsca na warzywniku. Ogórki lubią stanowiska ciepłe oraz gleby szybko nagrzewające się i próchniczne. Odczyn gleby powinien być zasadowy, aby go utrzymać najlepiej jest w roku poprzedzającym (jesienią) wykonać jej wapnowanie. W tym samym okresie proszę zastosować nawożenie obornikiem (jest on najlepszym i ekologicznym nawozem dla ogórków).
uprawie ogórków trzeba pamiętać o stosowaniu płodozmianu i właściwym sąsiedztwie. Jeśli chodzi o płodozmian, to ogórki mogą być wysiewane po 3-4 latach po warzywach dyniowatych.
Najlepszym przedplonem dla nich będzie, np. pomidor, burak, ziemniak, fasola, groch, cebula, zboża. Natomiast idealne sąsiedztwo to, np. koper (który wykorzystamy do kwaszenia ogórków), kukurydza, pietruszka, groch, fasola, seler, pietruszka, słonecznik.

Pielęgnacja ogórków gruntowych

W okresie wegetacji i w porze upałów należy zapewnić roślinom odpowiednią ilość wody. Zalecamy podlewanie wodą letnią (nigdy zimną) i najlepiej wieczorem. Na jesieni w roku poprzedzającym uprawę należy zastosować obornik. W sezonie można stosować uiwersalne mieszanki nawozowe np. Azofoska lub Polifoska (w dawkach podanych przez producenta na opakowaniu).
Najczęstsze choroby w uprawie ogórka to mączniak rzekomy, parch i bakteryjna kanciasta plamistość dyniowatych.

Uprawa dynii

Dynia zwyczajna (łac. Cucurbita pepo) jest rośliną płożącą, której pędy osiągają nawet 12 m długości. Łodyga dyni jest owłosiona i ma wąsy czepne. Niektóre odmiany dyni maja łodygę wzniesioną.
Dynia zwyczajna ma duże, sercowate liście z owłosionymi brzegami. Roślina charakteryzuje się dobrze rozwiniętym, choć płytkim systemem korzeniowym. Ma też korzenie przybyszowe, które przyczepiają się do podłoża.
Dynia zwyczajna to roślina jednopienna o intensywnie żółtych, bezwonnych kwiatach, które pojawiają się od czerwca do września. Kwiaty żeńskie dyni wyrastają pojedynczo, a kwiaty męskie wyrastają pęczkami w kątach liści. Owoc dyni jest duży (średnicy do 40 cm), kulisty, gruszkowaty, cylindryczny lub dyskowatego kształtu – w zależności od odmiany. Z zewnątrz owoc jest okryty grubą, najczęściej pomarańczową skorupką (są odmiany o skorupce zielonej, żółtej bądź białej). Miąższ owocu dyni jest włóknisty, zawiera liczne, białe nasiona.

Jak uprawiać dynie w ogrodzie

Dynia najlepiej rośnie na glebie przepuszczalnej, bogatej w azot. Znakomicie nadaje się do posadzenia na kompostowniku – tutaj będzie dobrze rosła, a dodatkowo zasłoni składane na kompostowniku odpadki. Do optymalnego wzrostu potrzebuje temperatury 25 st. C (minimum to 8 st. C). Dynia jest uprawiana z siewu wprost do gruntu lub z rozsady. Pierwsze nasiona można wysiać około 10 maja, w rozstawie co 20 cm w rzędzie i 50 cm między rzędami (naprzemianlegle, rzędowo lub w szachownicę). Podczas wzrostu należy spulchniać i odchwaszczać glebę między roślinami, podlewać oraz dwukrotnie nawozić.

Uprawa patisona i kabaczka (cukinii)

Patison i kabaczek (cukinia)

Patison i kabaczek to botaniczne odmiany dyni zwyczajnej (łac. Cucurbita popo). Wyhodowano je w XIX wieku we Włoszech. Dynia po włosku to zucca, a zucchini to po prostu mała dynia, po polsku – cukinia.
Cukinia, choć blisko spokrewniona z dynią, nie płoży się jak ona ani nie wspina, lecz ma krzaczasty pokrój. Jadalne są jej owoce, a także kwiaty. Ma ich dwa rodzaje – męskie i żeńskie. Żeńskie to te z zalążkiem owocu na dnie. Męskie, mające u nasady tylko szypułkę, możemy zrywać bez szkody dla owocowania rośliny. Kwiaty zbieramy, kiedy są otwarte, delikatnie czyścimy i po usmażeniu w cieście (można je faszerować np. serem) jak najszybciej zjadamy. Młode cukinie kształtem przypominają ogórki. Mogą być jasno-, ciemno-, a nawet srebrzystozielone, żółte, prążkowane.

Patison - znanych jest wiele jego odmian barwnych – zielonkawe, granatowofiołkowe i prawie czarne, niektóre mają na skórce wzory tworzące mozaiki. Wyrośnięte owoce patisona mają średnicę dużego talerza i pokryte są guzowatymi wyrostkami. Warto je jednak zrywać młode, a nawet bardzo młode i małe – wtedy są najsmaczniejsze.

Uprawa cukinii i patisona w ogrodzie

Cukinia uprawa: stanowisko i sadzenie. Cukinie i patisony są dość łatwe w uprawie. Dobrze rosną na glebie żyznej, próchnicznej, przepuszczalnej, o odczynie obojętnym. Lubią stanowiska słoneczne, osłonięte od wiatru. Prawidłowy rozstaw sadzonek wynosi 80 x 80 cm. Można je siać wprost do gruntu (po dwa-trzy nasiona w jedno miejsce, pozostawić najładniejszą siewkę) lub sadzić rozsadę – wtedy plony będą szybciej. Siew lub sadzenie przeprowadza się w drugiej połowie maja.
Cukinia cechuje się intensywnym wzrostem, potrzebuje dużej ilości wody i składników pokarmowych. Jesienią na planowanej do uprawy cukinii czy patisonów grządce warto zastosować obornik (30-40 kg/10 m2) albo uprawiać je na pryzmie kompostowej. Często cukinie sadzi się na folii, która chroni przed utratą wilgoci. Gdy nie pada, cukinie i patisony trzeba podlewać, bo owoce drobnieją z braku wody. Nie należy przy tym moczyć ich liści. Warzywa stosunkowo szybko owocują i dają duże plony, np. z jednego krzaka można uzyskać od 13 do 45 cukinii. Warto zbierać je co kilka dni, bo pozostawione hamują kwitnienie i dalsze plonowanie. Gotowy do zbioru owoc ma intensywny kolor, jest jędrny i ma napiętą skórkę.