Japan Giant Bean Sprout Farming and Harvesting - Amazing Japan Agricultu...

Uprawa ziemniaka

Istnieje wiele czynników, które w dużej mierze decydują o powodzeniu uprawy ziemniaków, niezależnie od kierunku produkcji. Do najważniejszych zaliczyć można wielkość sadzeniaków, stan fizjologiczny bulw oraz zdrowotność. Nieodpowiednie przygotowanie bulw na przedwiośniu przynosi negatywne skutki podczas trwania sezonu wegetacyjnego. Znacząco pogarsza nie tylko wielkość uzyskanego plonu, ale przede wszystkim wpływa na jakość zbieranych bulw.

Do zabiegów, które poprzedzają sadzenie ziemniaków oraz stanowią nieodzowny element produkcji należą pobudzanie oraz podkiełkowywanie.

Jak „pobudzić” ziemniaki?

Pierwszą czynnością, jaką powinno się wykonać, jest przesortowanie bulw, które posłużą jako sadzeniaki. Odrzucenie bulw chorych, zgnitych lub przemarzniętych zmniejsza prawdopodobieństwo rozwoju i rozprzestrzeniania się patogenów grzybowych i bakteryjnych. W celu zabezpieczenia ziemniaków przed przymrozkami, luźno ułożone, przesortowane bulwy należy przykryć. Dodatkowymi warunkami, które należy spełnić przy pobudzaniu ziemniaków są: 80 % wilgotność powietrza, temperatura 2-3 tygodnie, dostęp światła (niekoniecznie).  Pobudzanie ma na celu przyspieszenie rozwoju kiełków świetlnych, które po 2-3 tygodniach od rozpoczęcia zabiegów osiągną długość 1-2 mm. Ponadto, jest sposobem na sprawdzenie zdolności i siły kiełkowania sadzeniaków. Przy uzyskanej długości kiełków nie ma obawy, że zostaną obłamane podczas transportu czy sadzenia. Jednak w warunkach wysokiej wilgotności, niskiej temperatury na wiosnę oraz dużej zwięzłości i uwilgotnienia gleb, kiełki mogą zostać porażone przez grzyby, np. Rizoctonia solani , sprawcę ryzoktoniozy ziemniaka. Chemiczne zaprawianie bulw na wiosnę to jeden ze sposobów na ograniczenie rozwoju rizoktoziony na plantacji. Wykonuje się je jednak przed pobudzaniem, po to, aby zastosowany preparat nie ograniczył rozwoju kiełków świetlnych.

Kiedy podkiełkowywanie?

Podkiełkowywanie ziemniaków zalecane jest w uprawie ziemniaków na wczesny zbiór, produkcji nasiennej oraz wszędzie tam, gdzie zaraza ziemniaka stanowi duże zagrożenie. Zabieg ten zwiększa plonowanie nawet o 20%, a zbiór odbywa się średnio o 3 tygodnie wcześniej. Podkiełkowywanie należy rozpocząć na 3- 5 tygodni przed planowanym sadzeniem. Przesortowane ziemniaki układa się w ażurowych skrzyniach, w ilości ok 10-15 kg, w 2-3 warstwach. Skrzynie umieszcza się kolejno na siebie po to, aby składowane bulwy miały ciągły dostęp do powietrza. Wymagane warunki podkiełkowywania bulw to: 10- 12 h dostęp światła, temperatura 10-15 OC, 70-80 % wilgotność powietrza. Zabieg stymuluje rozwój kiełków świetlnych, które po upływie niezbędnego czasu osiągną długość 15- 20 cm. Dodatkowo, na bulwie widoczne będą związki pierwszych listków i korzeni.

Podział na frakcje

Frakcję sadzeniaków tworzą bulwy o średnicy większej niż 25 mm. Wyróżnia się następujący podział na frakcje: 25-45, 35-55, 40-60, 45-65, 50-70, 60-80 mm. Różnica pomiędzy wymiarami sadzeniaków należących do jednej frakcji powinna być jak najmniejsza. Klasyfikacja wielkości bulw podpowiada rolnikowi, jaką gęstość sadzenia należy przyjąć, aby uzyskać jak największy plon. Im większe sadzeniaki, tym powinno się je sadzić rzadziej. Dodatkowo, wyszczególnienie frakcji wskazuje na ich kierunek użytkowania, tj. bulwy jadalne powinny mieć średnicę większą niż 35 mm, przeznaczone na frytki powyżej 55 mm, sadzeniaki więcej niż 25 mm a mniej niż 55mm.

Obsada

Wraz ze wzrostem wielkości sadzeniaka rośnie jego masa. Duże sadzeniaki charakteryzują się większą liczbą oczek, a co za tym idzie, wykształcają więcej łodyg. Rolnik, chcąc uzyskać optymalną obsadę roślin na 1m2, powinien sprawnie sterować gęstością wysadzania sadzeniaków, biorąc pod uwagę ich wielkość. Optymalną obsada roślin na hektarze, z uwzględnieniem wielkości frakcji oraz kierunku użytkowania, powinna wynosić

• 50-80 tys./ha w produkcji nasiennej,
• 45-50 tys./ha w uprawie odmian wczesnych zbieranych na wczesny zbiór,
• 40-50 tys./ha w uprawie ziemniaków jadalnych i przemysłowych,
• 28-37 tys./ha w uprawie ziemniaków przeznaczonych na frytki i chipsy.

Do zmian, które zachodzą na wskutek wzrostu pędów w strukturze plonu, należą: duży plon całkowity, zwiększona ilość bulw małych i drobnych, malejący udział bulw dużych i bardzo dużych.

Gęstość sadzenia

Sadząc ziemniaki, rolnik powinien umieścić bulwy w glebie na takiej samej głębokości oraz odległości od siebie, zachowując przyjętą rozstawę międzyrzędzi. Prawidłowe sadzenie warunkuje powodzenie kolejnych zabiegów agrotechnicznych, wykonywanych w sezonie wegetacyjnym. Czynniki, które należy wziąć pod uwagę, określając optymalną gęstość sadzenia  to: uwarunkowania klimatyczno- glebowe, wielkość sadzeniaków, kierunki użytkowania oraz odmiany. Gleby słabe, piaszczyste z niewielką ilością opadów w ciągu całego sezonu wegetacyjnego wymagają rzadszej obsady. Na stanowiskach zasobnych w składniki pokarmowe, o większych opadach powinno się sadzić gęściej. Wielkość międzyrzędzi dopasowana jest do szerokości kół ciągników i innych maszyn rolniczych, a także wielkości sadzeniaków. W większości krajów europejskich stosuję się rozstawę 75cm. Aktualnie dąży się do zwiększania szerokości międzyrzędzi, nawet do 90 cm. Wynika to z wzrastających wymagań jakościowych, jakie stawiają producenci żywności przetworzonej oraz konsumenci.

Głębokość sadzenia

Podstawowa reguła określająca głębokości sadzenia brzmi: „średnica sadzeniaka + 1-2 cm, mierząc od wyrównanej powierzchni sadzenia i szczytowej części bulwy”.  Czynnikami, które wpływają na prawidłowość tego zabiegu są: wilgotność i rodzaj gleby. Gleby suche wymagają głębszego sadzenia. Płytko umieszczone bulwy są bardziej podatne na porażenie zarazą ziemniaka oraz szybko się zielenieją. Zwiększenie głębokości sadzenia nawet o 1 cm może przynieść wiele niepożądanych skutków takich jak: opóźnienie wschodów, rozdrobnienie bulw, zagrożenie ryzoktoniozy ziemniaka.

Kiedy sadzić ziemniaki?

Oznaką fenologiczną, wskazującą na optymalny termin sadzenia ziemniaków, jest kwitnienie mniszka lekarskiego. Temperatura gleby na głębokości 10 cm osiąga wówczas 6- 8 OC.  Dla ziemniaków podkiełkowanych wartość temperatury może być nieco niższa, tj. 5-8 OC . Zróżnicowanie warunków termicznych w Polsce sprawia, że optymalne terminy sadzenia dla poszczególnych rejonów nie są jednakowe. Najwcześniej ziemniaki posadzimy na Dolnym Śląsku ( 2. Dekada kwietnia, najpóźniej na Suwalszczyźnie (3. Dekada kwietnia i 1. Dekada maja). Termin sadzenia powinno się dostosowywać do rodzaju gleb w gospodarstwie. Stanowiska szybko nagrzewające się, z glebami lekkimi wymagają przyspieszenia sadzenia. 

Ponadto, dużym problemem w uprawie ziemniaków na wczesny zbiór są pojawiające się w drugiej dekadzie maja przymrozki, które obniżają ich plonowanie. Terminowe  sadzenie sprawia, że rośliny ukorzeniają się głębiej, lepiej wykorzystują zimowe zapasy wody oraz składników pokarmowych.

 Opóźnienie terminu sadzenia powoduje przesunięcie całego sezonu wegetacyjnego ziemniaka na okres rozwoju i inwazji patogenów, np. zarazy ziemniaka. Późniejszy, w porównaniu do optymalnego termin sadzenia (2 tygodnie) może przyczynić się do spadku plonowania wielu odmian, nawet o 10 t/ha. Bulwy posadzone później mają gorszą jakość przechowalniczą. Wzrasta w nich poziom niepożądanych cukrów redukujących, zaś zawartość suchej masy spada. Ponadto, miąższ takich ziemniaków ma większe skłonności do ciemnienia.

Aby produkcja ziemniaków była rentowna, rolnik musi podejmować wiele decyzji, które zależą nie tylko od możliwości ekonomicznych gospodarstwa. Jego działania powinny być ściśle skorelowane z warunkami panującymi w sezonie wegetacyjnym. Dlatego też, jednym  z najważniejszych aspektów w uprawie ziemniaków jest sadzenie. Wysoki potencjał plonotwórczy rośliny zapewnić mogą: kwalifikowany materiał sadzeniakowy, stan bulw oraz ostrożne, prawidłowo wykonane sadzenie ziemniaków. Wzajemne uzupełnianie postępu biologicznego i technicznego są siłą napędową zmian dokonujących się w agrotechnice.

https://www.rynek-rolny.pl/artykul/sadzenie-ziemniakow-zgodne-z-zasadami-jak-i-kiedy-zobacz.html?page=2

Wiem co jem :)

Śniadanie Indianki

Wszystko świeże, prosto z ogródka.

Warzywa Indianki

Bardzo gorąco jest i sucho. Trzeba podlewać. Jest to bardzo pracochłonne.
Słabo warzywka rosną, ale w końcu coś urosło. ☺

Uprawa i zbiór czosnku

https://www.rynek-rolny.pl/artykul/nasiona-czosnku-wskazowki-pomocne-przed-zakupem.html

Uprawa ogórków

Uprawa ogórków - kiedy i jak wysiewać nasiona?

Odpowiednia pora do wysiewu nasion ogórka, to druga połowa maja. Po 15 maja, czyli po zimnych ogrodnikach i zimnej Zośce, nie ma już ryzyka wystąpienia przymrozków i gleba będzie szybko nagrzewać się. Zagony można dodatkowo przykryć agrowłókniną, która chroni przed jej wychłodzeniem i zapewnia odpowiednią temperaturę do kiełkowania nasion.

	siewka ogórka fot. Emilian Robert Vicol Pixabay Public Domain CC0
	kwiat ogórka fot. Emilian Robert Vicol Pixabay Public Domain CC0
	liście ogórka fot. Stefan Schweihofer Pixabay Public Domain CC0

Ogórki to rośliny silnie rozrastające się, dlatego przy wysiewie nasion trzeba zastosować odpowiednią odległość między rzędami (około 70-120 cm) i w rzędach (co ok. 15 cm). Radzimy wysiać w jednym miejscu 2-3 nasiona, a po wyrośnięciu zostawić tylko najsilniejszą roślinę.

Gleba i stanowisko dla ogórka

Wysiew nasion ogórka proszę zacząć od przygotowania odpowiedniego miejsca na warzywniku. Ogórki lubią stanowiska ciepłe oraz gleby szybko nagrzewające się i próchniczne. Odczyn gleby powinien być zasadowy, aby go utrzymać najlepiej jest w roku poprzedzającym (jesienią) wykonać jej wapnowanie. W tym samym okresie proszę zastosować nawożenie obornikiem (jest on najlepszym i ekologicznym nawozem dla ogórków).

W uprawie ogórków trzeba pamiętać o stosowaniu płodozmianu i właściwym sąsiedztwie. Jeśli chodzi o płodozmian, to ogórki mogą być wysiewane po 3-4 latach po warzywach dyniowatych.

Najlepszym przedplonem dla nich będzie, np. pomidor, burak, ziemniak, fasola, groch, cebula, zboża. Natomiast idealne sąsiedztwo to, np. koper (który wykorzystamy do kwaszenia ogórków), kukurydza, pietruszka, groch, fasola, seler, pietruszka, słonecznik.

Pielęgnacja ogórków gruntowych

W okresie wegetacji i w porze upałów należy zapewnić roślinom odpowiednią ilość wody. Zalecamy podlewanie wodą letnią (nigdy zimną) i najlepiej wieczorem. Na jesieni w roku poprzedzającym uprawę należy zastosować obornik. W sezonie można stosować uiwersalne mieszanki nawozowe np. Azofoska lub Polifoska (w dawkach podanych przez producenta na opakowaniu).

Najczęstsze choroby w uprawie ogórka to mączniak rzekomy, parch i bakteryjna kanciasta plamistość dyniowatych.

Uprawa dynii

Dynia zwyczajna (łac. Cucurbita pepo) jest rośliną płożącą, której pędy osiągają nawet 12 m długości. Łodyga dyni jest owłosiona i ma wąsy czepne. Niektóre odmiany dyni maja łodygę wzniesioną.
Dynia zwyczajna ma duże, sercowate liście z owłosionymi brzegami. Roślina charakteryzuje się dobrze rozwiniętym, choć płytkim systemem korzeniowym. Ma też korzenie przybyszowe, które przyczepiają się do podłoża.
Dynia zwyczajna to roślina jednopienna o intensywnie żółtych, bezwonnych kwiatach, które pojawiają się od czerwca do września. Kwiaty żeńskie dyni wyrastają pojedynczo, a kwiaty męskie wyrastają pęczkami w kątach liści. Owoc dyni jest duży (średnicy do 40 cm), kulisty, gruszkowaty, cylindryczny lub dyskowatego kształtu – w zależności od odmiany. Z zewnątrz owoc jest okryty grubą, najczęściej pomarańczową skorupką (są odmiany o skorupce zielonej, żółtej bądź białej). Miąższ owocu dyni jest włóknisty, zawiera liczne, białe nasiona.

Jak uprawiać dynie w ogrodzie

Dynia najlepiej rośnie na glebie przepuszczalnej, bogatej w azot. Znakomicie nadaje się do posadzenia na kompostowniku – tutaj będzie dobrze rosła, a dodatkowo zasłoni składane na kompostowniku odpadki. Do optymalnego wzrostu potrzebuje temperatury 25 st. C (minimum to 8 st. C). Dynia jest uprawiana z siewu wprost do gruntu lub z rozsady. Pierwsze nasiona można wysiać około 10 maja, w rozstawie co 20 cm w rzędzie i 50 cm między rzędami (naprzemianlegle, rzędowo lub w szachownicę). Podczas wzrostu należy spulchniać i odchwaszczać glebę między roślinami, podlewać oraz dwukrotnie nawozić.

Uprawa patisona i kabaczka (cukinii)

Patison i kabaczek (cukinia)

Patison i kabaczek to botaniczne odmiany dyni zwyczajnej (łac. Cucurbita popo). Wyhodowano je w XIX wieku we Włoszech. Dynia po włosku to zucca, a zucchini to po prostu mała dynia, po polsku – cukinia.

Cukinia, choć blisko spokrewniona z dynią, nie płoży się jak ona ani nie wspina, lecz ma krzaczasty pokrój. Jadalne są jej owoce, a także kwiaty. Ma ich dwa rodzaje – męskie i żeńskie. Żeńskie to te z zalążkiem owocu na dnie. Męskie, mające u nasady tylko szypułkę, możemy zrywać bez szkody dla owocowania rośliny. Kwiaty zbieramy, kiedy są otwarte, delikatnie czyścimy i po usmażeniu w cieście (można je faszerować np. serem) jak najszybciej zjadamy. Młode cukinie kształtem przypominają ogórki. Mogą być jasno-, ciemno-, a nawet srebrzystozielone, żółte, prążkowane.

Patison - znanych jest wiele jego odmian barwnych – zielonkawe, granatowofiołkowe i prawie czarne, niektóre mają na skórce wzory tworzące mozaiki. Wyrośnięte owoce patisona mają średnicę dużego talerza i pokryte są guzowatymi wyrostkami. Warto je jednak zrywać młode, a nawet bardzo młode i małe – wtedy są najsmaczniejsze.

Uprawa cukinii i patisona w ogrodzie

Cukinia uprawa: stanowisko i sadzenie. Cukinie i patisony są dość łatwe w uprawie. Dobrze rosną na glebie żyznej, próchnicznej, przepuszczalnej, o odczynie obojętnym. Lubią stanowiska słoneczne, osłonięte od wiatru. Prawidłowy rozstaw sadzonek wynosi 80 x 80 cm. Można je siać wprost do gruntu (po dwa-trzy nasiona w jedno miejsce, pozostawić najładniejszą siewkę) lub sadzić rozsadę – wtedy plony będą szybciej. Siew lub sadzenie przeprowadza się w drugiej połowie maja.
Cukinia cechuje się intensywnym wzrostem, potrzebuje dużej ilości wody i składników pokarmowych. Jesienią na planowanej do uprawy cukinii czy patisonów grządce warto zastosować obornik (30-40 kg/10 m²) albo uprawiać je na pryzmie kompostowej. Często cukinie sadzi się na folii, która chroni przed utratą wilgoci. Gdy nie pada, cukinie i patisony trzeba podlewać, bo owoce drobnieją z braku wody. Nie należy przy tym moczyć ich liści. Warzywa stosunkowo szybko owocują i dają duże plony, np. z jednego krzaka można uzyskać od 13 do 45 cukinii. Warto zbierać je co kilka dni, bo pozostawione hamują kwitnienie i dalsze plonowanie. Gotowy do zbioru owoc ma intensywny kolor, jest jędrny i ma napiętą skórkę.

Naturalne preparaty antygrzybiczne

Podstawowe informacje

[edytuj]Zbiór i suszenie roślin

Rośliny zbieramy w czasie suchej, słonecznej pogody, po obeschnięciu rosy w fazie rozwojowej określonej dla każdej z roślin. Suszenie przeprowadza się tuż po zbiorze, w miejscu zacienionym i przewiewnym, najlepiej pod zadaszeniem. Rozkładamy rośliny cienkimi warstwami, by się nie zaparzyły i nie ściemniały. Można je także rozwiesić na sznurkach. Grube łodygi czy korzenie musimy pokroić, aby wyschły szybciej, dzięki temu zachowają więcej substancji czynnych. Wysuszone rośliny przechowujemy w suchych i przewiewnych pomieszczeniach w woreczkach z płótna lub papieru oznaczonych czytelnymi etykietami.

http://pl.wikibooks.org/wiki/Ekoogrodnictwo/Ochrona_ro%C5%9Blin/Preparaty_ro%C5%9Blinne

[edytuj]Przygotowanie preparatu

Preparaty roślinne przyrządzamy z ziela świeżego lub suszone w określonej proporcji. Ziele należy rozdrobnić, a powstały preparat dodatkowo przecedzić przez podwójną warstwę gazy lub płótno lniane wyciskając dokładnie płyn znajdujący się w napęczniałym surowcu.

[edytuj]Stosowanie preparatu

Opryskiwanie lub podlewanie preparatem należy powtarzać kilkakrotnie w okresie zagrożenia lub wystąpienia patogenów roślin. Pod wpływem promieniowania słonecznego preparaty szybciej tracą właściwości toksyczne, dlatego zabiegi dobrze jest wykonywać po południu (co nie dotyczy preparatu ze skrzypu polnego). Dodanie do preparatu szarego mydła (bez dodatków!) w ilości około 100 g na 10 litrów wody zwiększy jego przyczepność.

[edytuj]Środki ostrożności

Preparaty roślinne nie są szkodliwe dla człowieka w określonym stężeniu, jedynie silne stężenie preparatu może mieć niepożądane właściwości. Podczas pracy z preparatami biologicznymi należy przestrzegać zasad BHP, podobnie jak przy pracy ze środkami chemicznymi. Ponadto preparaty należy przechowywać w miejscach niedostępnych dla dzieci i odpowiednio je oznakować.

[edytuj]Rodzaje preparatów

[edytuj]Gnojówka roślinna

1 kilogram świeżego ziela zalewamy 10 litrami zimnej wody, najlepiej deszczowej. Naczynie może być drewniane, kamionkowe lub plastikowe, nie wolno jednak używać naczyń metalowych. Fermentacja ziela powinna odbywać się w warunkach tlenowych, z tego względu gnojówkę musimy przynajmniej raz dziennie dokładnie wymieszać. Naczynie z preparatem przykryć należy siatką, zapobiegającą topieniu się owadów lub nawet małych ssaków, ale taką, która zapewnia swobodny przepływ powietrza. Podczas fermentacji wydzielać się będzie nieprzyjemny zapach, który można złagodzić dodając 200-400 g mączki skalnej. Cały proces fermentacji trwa w zależności od pogody około 2 do 4 tygodni (w wyższej temperaturze przebiega szybciej), a jego zakończenie można rozpoznać po klarowności preparatu, który przestaje się pienić.

Gnojówki z takich roślin jak pokrzywa, skrzyp polny, żywokost, mają największe znaczenie w nawożeniu roślin oraz zwalczaniu niektórych ich patogenów.

[edytuj]Wyciąg roślinny (nastój)

Świeże lub suszone ziele zalewa się zimną wodą i zostawia na około 12-24 godziny, aż do wytworzenia lekkiej pianki. Przecedzony wyciąg najlepiej użyć tego samego dnia, gdyż po tym czasie następuje jego fermentacja - starszy niż jeden dzień wyciąg można pozostawić do całkowitego przefermentowania.

[edytuj]Wywar (odwar)

Świeże lub suszone zioła zalewa się zimną wodą na okres 12-24 godzin, a po tym czasie gotuje się je na słabym ogniu przez około 30 minut i pozostawia po przykryciem do wystygnięcia. Zamknięty w słoiku wywar zachowuje właściwości przez jakieś 3-4 miesiące, natomiast bez zamknięcia około tygodnia.

[edytuj]Napar

Świeże lub suszone rośliny zalewamy wrzącą wodą i pozostawiamy pod przykryciem jakieś 20-30 minut, aż wystygną. Napar, podobnie jak wyciąg, musimy wykorzystać jeszcze tego samego dnia.

Plon opryskany preparatem biologicznym może być zbierany już po jednym dniu, najpóźniej po trzech dniach. Preparaty roślinne nie są szkodliwe, po takim jednak czasie znika zupełnie ich nieprzyjemny zapach.

[edytuj]Przegląd preparatów

[edytuj]Pokrzywa zwyczajna

Pokrzywa zwyczajna

Zbiór: wiosna (od maja)-lato; zielone części bez korzeni przed kwitnieniem; zamiast świeżego ziela można użyć 100-200 g ziela suszonego.

Preparat/rozcieńczenie	Działanie	Stosowanie
Gnojówka nierozcieńczona	przyspiesza rozkład materii organicznej	polewać wielokrotnie kompost
Gnojówka 1:10-20	wzmaga wzrost roślin	polewać glebę i opryskiwać rośliny w okresie wegetacji
Gnojówka 1:10-20	zapobiega chorobom grzybowym i szkodnikom	polewać glebę wczesną wiosną po mrozach
Gnojówka 1:20	chlorozy, mszyce, przędziorki	opryskiwać rośliny przed ruszeniem pąków
Gnojówka fermentująca 1:50 (4-5 dniowa)	mszyce, tarczniki, miseczniki, przędziorki	opryskiwać zwłaszcza drzewa owocowe trzykrotnie w ciągu 10 dni przed tworzeniem się pąków i kwiatów.
Wyciąg nierozcieńczony (1 kg świeżych lub 200 g suchych roślin na 10 l wody)	mszyce, przędziorki	opryskiwać rośliny zapobiegawczo i w czasie pojawu szkodników
Wywar 1:5 (proporcje jak dla wyciągu)	chowacze łodygowe, chowacz szczypiorak	opryskiwać rośliny wczesną wiosną
Napar 1:3 (proporcje jak dla wyciągu)	przy zmieszaniu w 1/3 z bylicą piołunem lub wrotyczem chroni przed pachówką strąkóweczką	opryskiwać rośliny co dwa tygodnie przez trzy dni podczas pojawienia się owadów

[edytuj]Skrzyp polny

Zbiór: przez cały okres wegetacji, najlepiej czerwiec-lipiec, nadziemne części rośliny bez korzeni, można użyć 200 g ziela suszonego.

Uwaga! Podczas zbioru rośliny musimy uważać, aby nie pomylić skrzypu polnego z innymi gatunkami skrzypu, zwłaszcza z trującym skrzypem błotnym, który wytwarza pędy płonne z umieszczonymi na szczycie pędami zarodnikonośnymi oraz z bardziej okazałym skrzypem błotnym, posiadającym białawe międzywęźla.

Preparat/rozcieńczenie	Działanie	Stosowanie
Gnojówka 1:5	mączniak prawdziwy, choroby wywoływane przez grzyby glebowe	opryskiwać rośliny i glebę przez cały okres wegetacji co trzy tygodnie przez trzy dni, w czasie słonecznych dni przed południem
Gnojówka 1:4	wzmacnia rośliny, uzdrawia glebę	podlewać rośliny i glebę kilkakrotnie w okresie wegetacji
Gnojówka fermentująca (4-5 dniowa)	przędziorki, miseczniki, tarczniki, mszyce	opryskiwać rośliny w czasie słonecznych dni przed południem
Wywar 1:5 (proporcje jak dla wyciągu)	mieszanina z gliną służy do zaprawiania korzeni kapusty	maczać korzenie kapusty przeciwko kile kapusty w razie potrzeby
Wywar 1:4	mączniak prawdziwy i rzekomy, rdze, parch jabłoni, kędzierzawość liści brzoskwini, zaraza ziemniaczana, septorioza pomidora	opryskiwać glebę i rośliny kilkakrotnie co 2-3 tygodnie
Wywar 1:3	szara pleśń	opryskiwać rośliny co trzy tygodnie przez trzy dni przed południem
Wyciąg nierozcieńczony (1 kg świeżego lub 200 g suchego ziela na 10 l wody na 12 h)	mszyce	opryskiwać rośliny w razie potrzeby
Wyciąg 1:5	wzmacnia rośliny (zobacz wywar 1:4)	opryskiwać rośliny kilkakrotnie w okresie wegetacji
Napar 1:4	uodparnia rośliny na mączniaki, zgnilizny, rdze, parch, kędzierzawość liści brzoskwini, zarazę ziemniaczaną na pomidorach	opryskiwać rośliny i glebę od końca marca do października co 2 tygodnie, zwłaszcza w wilgotne lata
Napar 1:5 (1 kg świeżego skrzypu i 0,5 kg wrotyczu lub 200 g suszu)	zmieszany w 1/3 z naparem z wrotyczu chroni przed mszycami, misecznikami, tarcznikami	opryskiwać rośliny po pojawieniu się szkodników

[edytuj]Żywokost lekarski

Żywokost lekarski

Zbiór: w maju i czerwcu, na początku kwitnienia całe rośliny wraz z korzeniami; można użyć 200 g ziela suszonego.

Preparat/rozcieńczenie	Działanie	Stosowanie
Gnojówka 1:5	mszyce	opryskiwać rośliny zapobiegawczo i przy porażeniu
Gnojówka 1:10	pobudza rośliny do wzrostu	podlewać glebę i rośliny w okresie wegetacji
Gnojówka 1:20	pobudza rośliny do wzrostu	opryskiwać rośliny w okresie wegetacji
Wyciąg nierozcieńczony (1 kg świeżego lub 150 g suszonego ziela na 10 l wody na 48 h)	stosować przy niedoborze potasu	opryskiwać rośliny i glebę w okresie wegetacji
Wywar nierozcieńczony (proporcje jak dla wyciągu)	stosować przy niedoborze potasu	podlewać glebę w okresie wegetacji
Wywar 1:4 (moczyć 10-12h, gotować 1-2h; przechowywać do miesiąca)	mszyce, miodówki, szkodniki kapustnych	opryskiwać rośliny w czasie pojawu

[edytuj]Wrotycz pospolity

Wrotycz pospolity

Zbiór: w lipcu-wrześniu zielone części roślin w czasie pełnego kwitnienia.

Preparat/rozcieńczenie	Działanie	Stosowanie
Gnojówka nierozcieńczona	mrówki, pędraki	podlewać mrowiska i glebę w czasie pojawu
Gnojówka 1:15	mszyce	opryskiwać rośliny w czasie pojawu
Wywar 1:5 (500 g świeżego lub 75 g suchego ziela na 10 l wody na 24 h, gotować 20 minut)	pchełki, mączlik szklarniowy, opuchlak truskawkowy, kwieciaki, roztocz truskawkowy, mrówki, mączniak prawdziwy	opryskiwać rośliny i glebę zapobiegawczo i przy porażeniu
Napar 1:2 (300 g świeżego lub 30 g suszu na 10 l wody)	połyśnica marchwianka, wgryzka szczypiorka, wciornastki, mszyce (wraz ze skrzypem), pachówka strąkóweczka (wraz z pokrzywą)	opryskiwać rośliny na krótko przed terminem lotu
Wyciąg 1:2 (proporcje jak dla naparu)	śmietka cebulanka, wgryzka szczypiorka, mszyce, gąsienice namiotnikowate, bawełnice, gąsienice bielinków, owocówki, rdze	opryskiwać rośliny i glebę zapobiegawczo i przy porażeniu

[edytuj]Bylica piołun

Zbiór: w lipcu-sierpniu górne, kwitnące części roślin.

Preparat/rozcieńczenie	Działanie	Stosowanie
Gnojówka nierozcieńczona (500 g świeżego lub 50 g suchego ziela na 10 l wody)	mrówki	polewać mrowiska w czasie pojawu
Wyciąg nierozcieńczony (300 g świeżych lub 30g suchych roślin na 10 l wody)	odstrasza gryzonie i ślimaki	polewać nory i glebę w czasie pojawienia się szkodników
Wyciąg 1:2	owocówka jabłkóweczka i śliwkóweczka, gąsienice zjadające liście	opryskiwać drzewa owocowe na krótko przed wylotem owocówek i w czasie pojawienia się gąsienic
Wywar nierozcieńczony (proporcje jak dla wyciągu)	pchełki, mszyce, szpeciel jeżynowiec	opryskiwać młode rośliny zapobiegawczo przeciwko mszycom i pchełkom 2 razy w tygodniu oraz na początku kwitnienia i po kwitnieniu przeciwko jeżynowcowi
Wywar 1:1	liściożerne gąsienice motyli	opryskiwać zaatakowane drzewa owocowe w czerwcu i lipcu
Napar 1:3 (proporcje jak dla wyciągu)	owocówka jabłkóweczka i śliwkóweczka, śmietka cebulanka, śmietka kapuściana, połyśnica marchwianka	opryskiwać rośliny na krótko przed terminem lotu oraz w czasie lotu

[edytuj]Cebula jadalna

Zbiór: używać całych cebul i łusek. Preparaty z cebuli można mieszać z preparatami z czosnku.

Preparat/rozcieńczenie	Działanie	Stosowanie
Gnojówka z łusek (20-50 g łusek i zielonego szczypiorku na 1 l wody na 4-7 dni)	roztocze, zaraza ziemniaczana na pomidorach	opryskiwać rośliny zapobiegawczo
Wyciąg nierozcieńczony (200 g łusek na 10 l wody, zostawić na 3-4 dni)	przędziorki, mszyce, miodówki, skoczki	opryskiwać rośliny kilkakrotnie
Wywar nierozcieńczony (75 g cebul lub 500 g łusek na 10 l wody)	choroby grzybowe, zaraza ziemniaczana, przędziorki, mszyce	opryskiwać rośliny zapobiegawczo
Napar nierozcieńczony (proporcje jak dla wywaru)	przędziorki, połyśnica marchwianka	opryskiwać rośliny zapobiegawczo i w czasie lotu muchówek

[edytuj]Czosnek pospolity

Ząbki czosnku

Zbiór: używać ząbków czosnku, liści i/lub łusek. Preparaty z czosnku można mieszać z preparatami z cebuli.

Preparat/rozcieńczenie	Działanie	Stosowanie
Gnojówka nierozcieńczona (75 g ząbków, 500 g świeżych lub 200 g suchych liści i łusek na 10 l wody)	połyśnica marchwianka	opryskiwać rośliny i glebę w czasie lotu muchówek
Gnojówka 1:10	wzmacniająco, przeciwko chorobom grzybowym	zapobiegawczo podlewać glebę wokół drzew owocowych
Wyciąg nierozcieńczony (250 g ząbków na 10 l wody zmielić, mieszać, po 15 minutach odcedzić)	wielkopąkowiec porzeczkowy	opryskiwać krzewy porzeczki czarnej podczas pękania pąków i tuż po kwitnieniu
Wyciąg nierozcieńczony	choroby grzybowe, połyśnica marchwianka, śmietki	opryskiwać rośliny zapobiegawczo wiosną i latem oraz przy porażeniu i w okresie lotu muchówek
Wywar nierozcieńczony (200 g ząbków na 10 l wody, zmielić, zostawić na 24 h, gotować 20 minut)	działa podobnie jak wyciąg	stosować jak wyciąg
Napar nierozcieńczony (proporcje jak dla gnojówki)	choroby grzybowe, połyśnica marchwianka	opryskiwać rośliny zapobiegawczo kilkakrotnie w okresie lotu muchówek

[edytuj]Pomidor

Zbiór: stosować zdrowe, zielone części rośliny, głównie liście i usuwane pędy boczne, także niedojrzałe owoce, korzenie.

Preparat/rozcieńczenie	Działanie	Stosowanie
Gnojówka 1:10 (150 g liści i pędów na 10 l wody)	przyspiesza wzrost pomidorów	podlewać rośliny kilkakrotnie w okresie wegetacyjnym
Wyciąg nierozcieńczony (150 g liści i pędów na 10 l wody na 2 h)	rolnice, bielinek kapustnik, pachówka strąkóweczka	opryskiwać rośliny w czasie wylotu motyli
Wyciąg z liści (400 g liści zmielić, zalać wodą na 2-3 h, przefiltrować i uzupełnić wodą do 10 l)	mszyce, pluskwiaki różnoskrzydłe, wciornastki, drobne gąsienice, larwy pilarzowatych	opryskiwać rośliny dwukrotnie co 8-10 dni
Wywar 1:4 (4 kg świeżych roślin na 10 l wody gotować 30 minut, odstawić na 2 h)	mszyce, przędziorki, młode gąsienice zwójek i bielinków, tantniś krzyżowiaczek, pchełki, owocówki i mrówki	opryskiwać rośliny przy porażeniu

[edytuj]Narecznica samcza/Orlica pospolita

Narecznica samcza

Zbiór: zbierać liście paproci do końca czerwca.

Preparat/rozcieńczenie	Działanie	Stosowanie
Gnojówka nierozcieńczona (1 kg świeżej lub 100 g suchej orlicy pospolitej na 10 l wody)	mszyce	opryskiwać rośliny, glebę, kompost wczesną wiosną przy porażeniu
Gnojówka 1:10 (z orlicy pospolitej)	ślimaki, wzbogaca kompost w potas	podlewać glebę i rośliny w razie potrzeby
Gnojówka nierozcieńczona (1 kg świeżej lub 100 g suchej narecznicy samczej na 10 l wody)	bawełnica korówka, miseczniki, ślimaki	opryskiwać zimą rośliny lub podlewać glebę i rośliny w razie potrzeby

Uwaga! Paprocie te są roślinami silnie trującymi, sporządzone z nich preparaty należy przechowywać w naczyniach opatrzonych czytelnymi etykietami, i przechowywać je w pomieszczeniach zamkniętych, niedostępnych dla dzieci.